سالها رفت وهنوز
يک نفر نيست بپرسد از من
که تو از پنجره عشق چه ها مي خواهي
صبح تا نيمه شب منتظري
همه جا مي نگري
گاهبا ماه سخن مي گويي
گاه با رهگذران
خبر گمشده اي مي جويي
راستي گمشده اتکيست؟کجاست؟
صدفي در دريا است؟
نوري از روزنه فرداهاست
يا خدايي است که ازروز ازل پنهان است؟
 

با شکستنت شکستم
عاشقم عاشقو خستم
پای تو موندمو ساختم
دل به هیچکسی نبستم
نه به عشقت نه به عشقم
قسم دروغ نخوردم
بازی بردرو باختم
به تو باختم و نبردم
وقت گریه هات دلم رو
به شب و شعله کشیدم
حقمو دادی و رفتی
من به هیچی نرسیدم
خیلی سخته دل بریدن
خیلی سادست دل شکستن
سخته عاشقونه موندن
دل به هیچکسی نبستن
چه عذابی که امروز
تورو دارم و ندارم
موندی تا ابد تو قلبم
اما رفتی از کنارم
 

آسمون دلم گرفته، تو ببار منم می بارم
روزگار تا کی جدایی؟ من دیگه طاقت ندارم

همیشه دلخوش اینم، تو میای دوری می میره
خوب می دونی وقتی نیستی گرد غم رو دل می شینه

زمونه آه دل من نذار پاگیر تو باشه
خط بزن خاطره هارو دلم از غصه رها شه

بسه این همه جدایی، کم بیار تا کم بیارم
اگه اون پیشم بمونه، هستیمو به پاش می ذارم

هر چی می کشم از جداییه،‌ دلگیرم از زمونه
قصه ی قلب خسته مو،‌ فقط خدا می دونه

دنیای من بدون تو،‌ جهنم و سیاهه
آرزوهای رنگیمم بدون تو تباهه

هر چی می کشم از جداییه
هر چی می کشم از جداییه

آسمون خستگیامو از رو شونه هام تو بردار
یه بارم تو مرهمی باش واسه دردم واسه غم هام

آسمون اشکای چشمام مث بارون بهاره
می دونم همین جدایی روز مرگمو میاره

آسمون غصه و غم هاش تو دل من خونه کرده
به خدا همین نبودش دلمو دیوونه کرده

روزای سخت نبودش هر نفس میده عذابم
یه بارم واسه یه لحظه نمیای حتی تو خوابم

هر چی می کشم از جداییه،‌ دلگیرم از زمونه
قصه ی قلب خسته مو،‌فقط خدا می دونه

دنیای من بدون تو،‌ جهنم و سیاهه
آرزوهای رنگیمم بدون تو تباهه

هر چی می کشم از جداییه
هر چی می کشم از جداییه
 

آدما از آدما زود سیر میشن
آدما از عشق هم دلگیر میشن
آدما رو عشقشون پا میذارن
آدما آدمو تنها میذارن
منو دیگه نمیخوای خوب میدونم
تو کتاب دلت اینو میخونم
یادته اون عشق روزها یادته
اون همه دیوونگی ها یادته
تو میگفتی که گناه مقدسه
اول و آخر هر عشق هوسه
آدما اخ آدمای روزگار
چی میمونه از شماها یادگار
دیگه از بگو مگو خسته شدم
من از اون قلب دورو خسته شدم
نمیخوای بمونی توی این خونه
چشم تو دنبال چشمای اونه
همه ی حرفای تو یک بهونست
اون جهنمی که میگن این خونست
 

سکوتت زيباست
اما گاهی اين سکوت انقدر طولانی میشه
که تصور می کنم ديگر نيستی تا جوابم رو بدی
کاش می تونستم دستاتت رو لمس کنم
و صدات رو بی آنکه چيزی بگی بشنوم
کاش می تونستم عشقت رو
از نگات بخونم
کاش . . .
اگه می دونستی که صدات نوازشگر روحمه
شايد اينقدر حبسش نمی کردی
کاش می دونستی
اما نمی دونی
نمی دونی که اکنون چقدر به تو محتاجم
و حالا دارم به جای خاليت می نگرم
و غرق در خيالات با تو بودن می شم وبه جای آروم گرفتن
بيشتر از پيش غمگين تر می شم
اشکهام سرازير می شه و مسير هر روزه شون رو طی می کنند
نمی دونم چی بگم شايد گفتن ديگه سودی نداشته باشه
ولی
بدون که صدات بسيار زيباتر از سکوتته ، ای بهترينم
اما افسوس
که نمی دونی و نمی خوای که بدونی
شايد . . .
بازم بايد عادت کرد
ولی
نمی دونستم
اينقدر زود از کنارم می ری
نمی دونستم
زود ازم دل می کنی و ميری
نازنينم
ای کاش با رفتنت غم دنيا رو تو سرم خراب نمی کردی
ای کاش می فهميدی که چقدر خاطره تو برام عزيزه
خوب تو که گفته بودی برای هميشه کنارم می مونی ؟
تو که گفتی می خوای عشقتو نثارم کنی ؟
ای کاش می دونستم قراره خيلی زود بشم يه دختر تنها

تمام آرزوم اين بود که
ای کاش هيچ وقت اسم تنهايی رو با خودم يدک نمی کشيدم
ولی حيف . . .
که آرزوها فقط يه آرزو هستند نه حقيقت
 

من پذیرفتم شکست را

 پندهای اهل دور اندیش را 

 من پذیرفتم که عشق افسانه است

  این دل درد آشنا افسانه است 

 می روم از رفتن من شاد باش 

 از عذاب دیدنم آزاد باش 

چون که تو تنهاتر از من می روی

 آرزو دارم که تو عاشق شوی

 آرزو دارم بفهمی درد را 

معنی برخوردهای سرد را 

برای دیدن سری کامل عکس ها به ادامه ی مطلب بروید ....

 شب عروسیه، آخره شبه ، خیلی سر و صدا هست. میگن عروس رفته تو اتاق لباسهاشو عوض کنه هر چی منتظر شدن برنگشته، در را هم قفل کرده. داماد سروسیمه پشت در راه میره داره از نگرانی و ناراحتی دیوونه می شه. مامان بابای دختره پشت در داد میزنند: مریم ، دخترم ، در را باز کن. مریم جان سالمی ؟؟؟ آخرش داماد طاقت نمیاره با هر مصیبتی شده در رو می شکنه میرند تو. مریم ناز مامان بابا مثل یه عروسک زیبا کف اتاق خوابیده....

برای خواندن متن کامل داستان به ادامه ی مطلب بروید..

اولين ملاقات٬ ايستگاه اتوبوس بود.
ساعت هشت صبح.
من و اون تنها.
نشسته بود روی نيکت چوبی و چشاش خط کشيده بود به اسفالت داغ خيابون.
سير نگاش کردم.
هيچ توجهی به دور و برش نداشت.
ترکيب صورت گرد و رنگ پريدش با ابروهای هلالی و چشمای سياه يه ترکيب استثنايی بود.
يه نقاشی منحصر به فرد.
غمی که از حالت صورتش می خوندم منو هم تحت تاثير قرار داده بود.
برای خواندن ادامه ی داستان به ادامه ی مطلب بروید...

 مضراب دل


تو جا در عرش اعلا داري اي عشق

خبر از راز دلها داري اي عشق

تو پاکي مثل مريم مثل رويا

دلي همرنگ دريا داري اي عشق

تو با من مثل خون من عجيني

جوا بي بي معما داري اي عشق

تو تسکيني براي هر دل زار

دواي خستگيها داري اي عشق

دلم مي سوزد از معناي انسان

تو زيبايي معنا داري اي عشق

بزرگي"بي نيازي"پرشکوهي

تو نور طور سينا داري اي عشق

بود نام تو مضراب دل من

تو نام بار الها داري اي عشق